© Pixabay
Przemysł elektroniczny |
Dwa kolejne projekty kosmiczne Creotechu
POLski mOduł Napędowy, czyli POLON oraz system ochrony satelitów przed zderzeniem z kosmicznymi śmieciami – oto kolejne tematy projektów realizowanych przez Creotech we współpracy z jednostkami badawczymi.
Creotech Instruments, spółka specjalizująca się w elektronice i oprogramowaniu systemów kosmicznych, a także w integracji mikrosatelitów współpracuje z Instytutem Lotnictwa należącym do Sieci Badawczej Łukasiewicz przy projekcie POLON, którego celem jest zaprojektowanie, skonstruowanie i przetestowanie modelu inżynieryjnego satelitarnego modułu napędowego o nazwie POLON. Moduł napędowy umożliwi satelicie (o masie do 200 kg) zmianę wysokości orbity, korekcję perturbacji orbitalnych, dokonywanie manewrów unikania zderzenia ze śmieciami kosmicznymi, jak również umożliwi obniżenie orbity w celu deorbitacji.
Moduł zostanie poddany testom z mikrosatelitarną platformą HyperSat rozwijaną w Creotech Instruments SA. Materiałem pędnym modułu będzie nadtlenek wodoru o wysokim stężeniu, cechujący się wysokim impulsem gęstościowym oraz przyjaznością dla środowiska. Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Lotnictwa uzyskał patent europejski na nowy sposób otrzymywania tego materiału pędnego.
Oprócz systemu napędowego rozwinięta zostanie technologia sterowania systemem, w skład której wejdą komponenty elektroniczne oraz algorytmy sterowania. W szczególności opracowany zostanie moduł sterujący silnikiem, który posiadać będzie funkcjonalność kontrolera dedykowanego systemu kontroli orientacji i położenia satelity.
Partnerem Creotechu w projekcie DSTAR jest Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych, specjalizujący się m.in. w rozwoju optycznych systemów zobrazowania przestrzennego. W ramach współpracy powstanie urządzenie, możliwe do zamontowania na satelicie, składające się z modułu optycznego oraz superkomputera, przetwarzającego dane bezpośrednio na pokładzie satelity. Celem projektu jest budowa systemu umieszczanego na satelitach, którego zadaniem będzie detekcja i kalkulacja trajektorii śmieci kosmicznych. System ten będzie wysyłał ciąg impulsów laserowych, które pokryją obszar przed satelitą i pozwolą śledzić ruch przelatujących przez niego obiektów. Porównując trajektorie śmieci kosmicznych oraz satelity, komputer misji będzie podejmować decyzję, czy wykonać manewr uniku w przypadku zagrożenia kolizją z wykrytym obiektem, czy nie, gdy prawdopodobieństwo kolizji jest małe. Dane pomiarowe mogą być archiwizowane i przekazywane do naziemnego ośrodka kontroli, dzięki czemu można uzupełniać bazę danych o śmieciach kosmicznych. Projekt odpowiada na rosnącą potrzebę wykrywania zagrożeń powodowanych przez śmieci kosmiczne i ich unikanie przez satelity. Bardzo istotnym zagrożeniem dla operatorów satelitów są obiekty o rozmiarach 1 mm - 10 cm, które przy zderzeniu, ze względu na wysoką względną prędkość, mogą uszkodzić kluczowe elementy satelity, a nawet uniemożliwić całkowicie jego funkcjonowanie. Obecnie śledzenie tak małych obiektów czujnikami umieszczonymi na Ziemi jest bardzo trudne. Nie ma również na rynku rozwiązania umożliwiającego wykrycie ryzyka kolizji w czasie rzeczywistym bezpośrednio przez satelitę. Odbiorcami produktów powstałych w ramach wymienionych projektów będą instytucje i firmy z sektora kosmicznego. Dla POLONu – będą to w szczególności producenci konstelacji mikrosatelitów poszukujący modularnego silnika satelitarnego charakteryzującego się niską toksycznością i małym rozmiarem. Natomiast w przypadku DSTAR zainteresowani mogą być producenci i operatorzy satelitów wysyłanych na coraz bardziej zapełniane niskie orbity ziemskie. Obydwa projekty współfinansowane są przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju w ramach programu Szybka Ścieżka dla Mazowsza.
Partnerem Creotechu w projekcie DSTAR jest Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych, specjalizujący się m.in. w rozwoju optycznych systemów zobrazowania przestrzennego. W ramach współpracy powstanie urządzenie, możliwe do zamontowania na satelicie, składające się z modułu optycznego oraz superkomputera, przetwarzającego dane bezpośrednio na pokładzie satelity. Celem projektu jest budowa systemu umieszczanego na satelitach, którego zadaniem będzie detekcja i kalkulacja trajektorii śmieci kosmicznych. System ten będzie wysyłał ciąg impulsów laserowych, które pokryją obszar przed satelitą i pozwolą śledzić ruch przelatujących przez niego obiektów. Porównując trajektorie śmieci kosmicznych oraz satelity, komputer misji będzie podejmować decyzję, czy wykonać manewr uniku w przypadku zagrożenia kolizją z wykrytym obiektem, czy nie, gdy prawdopodobieństwo kolizji jest małe. Dane pomiarowe mogą być archiwizowane i przekazywane do naziemnego ośrodka kontroli, dzięki czemu można uzupełniać bazę danych o śmieciach kosmicznych. Projekt odpowiada na rosnącą potrzebę wykrywania zagrożeń powodowanych przez śmieci kosmiczne i ich unikanie przez satelity. Bardzo istotnym zagrożeniem dla operatorów satelitów są obiekty o rozmiarach 1 mm - 10 cm, które przy zderzeniu, ze względu na wysoką względną prędkość, mogą uszkodzić kluczowe elementy satelity, a nawet uniemożliwić całkowicie jego funkcjonowanie. Obecnie śledzenie tak małych obiektów czujnikami umieszczonymi na Ziemi jest bardzo trudne. Nie ma również na rynku rozwiązania umożliwiającego wykrycie ryzyka kolizji w czasie rzeczywistym bezpośrednio przez satelitę. Odbiorcami produktów powstałych w ramach wymienionych projektów będą instytucje i firmy z sektora kosmicznego. Dla POLONu – będą to w szczególności producenci konstelacji mikrosatelitów poszukujący modularnego silnika satelitarnego charakteryzującego się niską toksycznością i małym rozmiarem. Natomiast w przypadku DSTAR zainteresowani mogą być producenci i operatorzy satelitów wysyłanych na coraz bardziej zapełniane niskie orbity ziemskie. Obydwa projekty współfinansowane są przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju w ramach programu Szybka Ścieżka dla Mazowsza.
