Wszystko o czystości PCB: Mycie ręczne i półautomatyczne

Mycie ręczne Najłatwiejszym sposobem mycia w procesie elektronicznym jest mycie ręczne. Na pierwszy rzut oka sposób ten wydaje się optymalny, ponieważ jedyną inwestycją jest zakup środków myjących, dodatkowych elementów pomocniczych w postaci bezpyłowych ściereczek czy specjalnych szczoteczek ESD oraz przygotowania stanowiska z wyciągiem. Konieczne będzie oczywiście wyszkolenie i opłacenie pracownika, ale stanowi to małą część kosztu nowych automatycznych urządzeń myjących. Jak już wspomniano, proces ten tylko z pozoru jest procesem najkorzystniejszym finansowo. Co prawda nie wymaga większych inwestycji, ale ilość stosowanych materiałów eksploatacyjnych kilkakrotnie przewyższa zużycie materiałów w urządzeniach automatycznych. Podczas gdy profesjonalna myjka ultradźwiękowa z zamkniętym obiegiem mediów zużywa około 0,1l środka myjącego na cykl, w przypadku mycia ręcznego zużycie sięga nawet 1l na cykl. Zastanawiając się nad wyborem odpowiedniej opcji, trzeba dokładnie przeanalizować liczbę mytych elementów (szablonów czy płytek). Jak wskazuje doświadczenie, ręczny proces nadaje się jedynie do produkcji prototypowej oraz do produkcji małych serii do 50 sztuk płytek lub 2–3 szablonów. W większości innych przypadków zakup urządzenia myjącego jest bardziej opłacalny, a jego amortyzacja bardzo szybka. Mówiąc o negatywnych aspektach tego typu mycia, trzeba pamiętać, że cały proces jest uzależniony od operatora, co oznacza brak powtarzalności rezultatów. Zalety: · małe nakłady finansowe. Wady: · brak powtarzalności rezultatów, · duże zużycie mediów, · mała wydajność do kilku sztuk na godzinę, · szkodliwość dla otoczenia i pracownika. Mycie półautomatyczne W procesie półautomatycznym samo mycie jest realizowane przez urządzenie, a pozostałe etapy (płukanie, suszenie) są wykonywane ręcznie. Zadaniem operatora jest przygotowanie płytek i szablonów. Mycie półautomatyczne gwarantuje zawsze jednakowy wynik, a dzięki zastosowaniu np. ultradźwięków czy podwyższonej temperatury uzyskuje się znaczną poprawę czystości elementów. Do tego typu rozwiązania idealnie pasują jednokomorowe myjki ultradźwiękowe wyposażone w podgrzewanie i generator o częstotliwości 40 kHz. Charakteryzują się one stosunkowo prostą konstrukcją, a tym samym rozsądną ceną. Najnowsze tego typu urządzenia są wyposażone w specjalną wannę z przyklejonymi na spodzie generatorami. Oferują funkcje niespotykane dotąd w urządzeniach kompaktowych, np. odgazowywania środka myjącego (Degas) oraz zapewnienia równomiernego rozkładu mocy ultradźwięków w każdym miejscu wanny (Sweep). Jednak zawsze, gdy poszukuje się rozwiązania pośredniego, mającego zagwarantować niższe koszty inwestycji, należy pamiętać o ustępstwach, a tym samym jego wadach. Co prawda zużycie środka myjącego jest mniejsze niż w przypadku mycia ręcznego, ale jeżeli chodzi o żywotność daleko jeszcze do rezultatów myjek automatycznych. Nie ma możliwości zastosowania pełnej filtracji, a to właśnie ona gwarantuje kilkukrotnie dłuższy czas życia medium. W dalszym ciągu nierozwiązane pozostają etapy płukania i suszenia. Ciągle brak im dokładności, a czasy wykonywania są bardzo długie. Jeśli chodzi o samo płukanie, można do tego celu zakupić drugą myjkę ultradźwiękową wykorzystującą wodę dejonizowaną jako medium płuczące, jednak koszt zbliży się wówczas do najprostszych urządzeń automatycznych. Zalety: · mycie automatyczne wspomagane przez ultradźwięki i podwyższoną temperaturę, · zadowalające wyniki mycia, · zmniejszone zużycie środka myjącego, · niskie koszty inwestycji. Wady: · płukanie oraz suszenie w dalszym ciągu uzależnione od operatora, · brak filtracji środka myjącego, · wydajność zbliżona do mycia ręcznego. Autorem artykułu jest Jakub Opałka z PB Technik Następna cześć cyklu w kolejny piątek, 12.03