Miedź, złoto, srebro, platyna i pallad – co dalej z branżą elektroniczną?

Miedź: fundament infrastruktury i elektroniki

Miedź od dawna uznawana jest za barometr kondycji światowej gospodarki, jednak w ostatnich latach zyskała również znaczenie strategiczne. Wciąż pozostaje podstawowym materiałem przewodzącym w elektronice stosowanym w kablach, płytkach drukowanych, transformatorach i systemach zasilania. Zgodnie z najnowszym badaniem Agencji Reutera średnia cena miedzi w 2026 roku ma wynieść około 10 500 USD za tonę, co oznacza wzrost o ponad 7% w porównaniu z wcześniejszymi prognozami. Głównym czynnikiem tego wzrostu jest ograniczona podaż, spowodowana między innymi zalaniem indonezyjskiej kopalni Grasberg – jednej z największych na świecie – oraz spadkiem aktywności wydobywczej w Chile i Peru. Analitycy prognozują deficyt miedzi na poziomie około 124 tys. ton w 2025 r. i 150 tys. ton w 2026 r. Globalna produkcja nie nadąża więc za rosnącym popytem napędzanym przez elektryfikację, projekty OZE i rozbudowę sieci przesyłowych.

Dla producentów elektroniki oznacza to z kolei rosnącą presję kosztową w segmentach intensywnie wykorzystujących miedź, takich jak okablowanie, produkcja PCB czy systemy zasilania. Jednocześnie widoczna jest potrzeba zwiększenia elastyczności zakupowej i skracania łańcuchów dostaw. Zwraca się również uwagę na przyspieszenie badań nad alternatywnymi materiałami i technologiami pozwalającymi ograniczyć zużycie miedzi. W dłuższej perspektywie miedź pozostaje jednak jednym z filarów transformacji energetycznej, a tym samym jednym z najbardziej strategicznych surowców dla europejskiego sektora elektronicznego.

Złoto i srebro: między zastosowaniem przemysłowym a funkcją inwestycyjną

Złoto i srebro często postrzegane są niemal wyłącznie z perspektywy finansowej, jednak ich rola przemysłowa jest równie istotna. Złoto stosowane jest w lutach, złączach i komponentach wysokiej niezawodności, natomiast srebro odgrywa kluczową rolę w urządzeniach pamięci, czujnikach, panelach fotowoltaicznych i stykach elektrycznych. Według Agencji Reutera średnia prognozowana cena złota na 2026 r. wynosi około 4 275 USD za uncję, srebra zaś 50 USD za uncję. Tak wysokie poziomy odzwierciedlają nie tylko niepewność geopolityczną, lecz także silny popyt przemysłowy.

Srebro pozostaje pod wzmożoną, choć stałą presją strukturalną. Jego zastosowanie w fotowoltaice i elektronice gwarantuje utrzymanie popytu niezależnie od cyklu gospodarczego. Dla producentów komponentów może to więc oznaczać wyższe koszty materiałowe w aplikacjach wymagających metali szlachetnych, rosnące zainteresowanie alternatywnymi technologiami lutowniczymi i powłokowymi, a także większy nacisk na odzysk metali z odpadów produkcyjnych.

Platyna i pallad: presja podaży i zmiana struktury popytu

Platyna i pallad – należące do grupy metali platynowców – w 2025 roku odnotowały znaczące wzrosty cen: odpowiednio o 76% i 56%. Prognozy na 2026 rok pozostają wysokie – około 1 550 USD za uncję dla platyny i 1 260 USD dla palladu. Do głównych czynników wpływających na ceny należy zaliczyć ograniczoną podaż w Republice Południowej Afryki, trwające napięcia handlowe między USA a Chinami oraz potencjalne uruchomienie nowych kontraktów terminowych w Azji.

Choć większość popytu na te metale wciąż pochodzi z przemysłu motoryzacyjnego (głównie katalizatory), ich wykorzystanie w czujnikach, układach mikrofalowych, ogniwach wodorowych oraz w katalizie chemicznej i elektronicznej stale rośnie. Wraz z postępującą elektryfikacją transportu struktura popytu ulega zmianie. Rola palladu w silnikach spalinowych maleje, platyna natomiast zyskuje znaczenie w zastosowaniach przemysłowych i energetycznych. Dla branży elektronicznej może to oznaczać nie tylko większą zmienność cen, ale również szansę na rozwój innowacji materiałowych.

Trendy surowcowe i strategie produkcyjne

Zmiany na globalnych rynkach metali coraz częściej wpływają na planowanie strategiczne firm z sektora elektronicznego. Wysokie ceny i niepewność podaży zmuszają producentów do rewizji modeli zaopatrzenia i inwestowania w badania materiałowe. Wielu producentów analizuje więc obecnie możliwość dywersyfikacji źródeł dostaw, w tym zwiększenia zakupów w ramach UE i regionu EMEA. Widoczne jest również poważne podejście do budowania strategicznych zapasów metali o niestabilnej dostępności, współpraca z firmami recyklingowymi w celu zapewnienia alternatywnych źródeł surowców oraz rozwój technologii materiałowych zmniejszających zależność od zasobów pierwotnych.

Równocześnie inicjatywy polityczne Unii Europejskiej, takie jak Critical Raw Materials Act, stają się kluczowym elementem zabezpieczenia lokalnych łańcuchów dostaw i ograniczenia zależności od importu metali krytycznych dla transformacji cyfrowej i ekologicznej.

Najważniejsze wnioski dla branży elektronicznej

Ryzyka wydobywcze i geopolityczne muszą być uważnie monitorowane, ponieważ powodzie, strajki czy napięcia handlowe w regionach takich jak Chile, RPA czy Indonezja mogą szybko wpłynąć na globalną podaż i ceny. Równocześnie budżety produkcyjne powinny uwzględniać możliwość wzrostu kosztów miedzi, srebra i platyny. Firmy nie powinny zapominać jednak o dywersyfikacji łańcuchów dostaw. COVID boleśnie dowiódł, że współpraca z wieloma dostawcami z różnych regionów pozwala ograniczyć ryzyko przestojów.

Warto ponownie podkreślić, że rosnące ceny metali zwiększają opłacalność recyklingu i odzysku surowców z odpadów elektronicznych. Regulacje handlowe i środowiskowe prawdopodobnie będą kształtować koszty kluczowych metali w nadchodzących latach, dlatego myślenie długoterminowe stanie się kluczowe. Rosnące zapotrzebowanie na surowce może przyspieszyć innowacje w zakresie efektywności materiałowej, które z czasem mogą przełożyć się na przewagę konkurencyjną firm elektronicznych.

Podsumowanie

Wzrost cen metali jeszcze dobitniej pokazuje, jak silnie powiązane są dziś światy energii, przemysłu i technologii. Miedź, srebro, złoto, platyna i pallad nie tylko determinują koszty produkcji, ale również kształtują kierunek innowacji materiałowych oraz odporność łańcuchów dostaw. W czasie, gdy Europa dąży do większej autonomii technologicznej, zrozumienie trendów surowcowych i ich przemysłowych konsekwencji staje się jednym z kluczowych elementów strategicznego planowania w branży elektronicznej.