© VIGO System
Przemysł elektroniczny |
VIGO System od kuchni
Adam Piotrowski, prezes VIGO System opowiada o tym, jak wygląda produkcja w innowacyjnej polskiej spółce. Jak zatem powstają detektory podczerwieni?
O linii produkcyjnej mówi Adam Piotrowski:
"Możemy porównać to do takich linii produkcyjnych, jakie ma np. Intel. Rozpoczynamy od wzrostu, obróbki kryształów. Tylko u nas jest więcej pierwiastków - kryształy są bardziej zróżnicowane. Tam w procesorach jest krzem i german, natomiast my mamy gal, arsen, ind, antymon, kadm, tellur czy rtęć.
Technologia polega na tym, że bierzemy gotowe podłoże, takie jakie jest np. stosowane w przekaźnikach w telefonach komórkowych czy w chipach - arsenek galu. To jest płytka o doskonałej jakości krystalograficznej. Niezbyt kosztowna - możemy ją nabyć w kilku miejscach na świecie.
Następnie w technologiach MOCVD (Metal Organic Chemical Vapor Deposition - red.) wytwarzamy warstwy.
Płytka cała pokryta naszym fotoczułym materiałem to struktura złożona z wielu warstw, z których każda pełni inną funkcję. Jedna to jest kontakt, inna to warstwa która absorbuje promieniowanie, kolejna to bariery, które nie dopuszczają do wprowadzenia szumów czy niechcianych sygnałów do samego detektora.
Z płytki trzeba jeszcze jakoś wyciągnąć sygnał - to robimy za pomocą technologii, która nazywa się fotolitografia. To odpowiednie, pod mikroskopem, naświetlanie selektywne ultrafioletem. Po to, żeby stworzyć odpowiednie struktury - z płytki może powstać nawet 1000 detektorów. Dla przypomnienia – w tej chwili jeden detektor kosztuje 1000 euro, planujemy dojść do 100 euro. To ogromna liczba przyrządów pochodzących z jednej płytki.
Parując związki złota czy tytanu uzyskujemy warstwy metaliczne, z którymi już możemy się połączyć drucikiem i stworzyć z tego przyrząd.
Po zamontowaniu na chłodziarkę uzyskujemy element, w którym jest zarówno kontrola temperatury, jak i "absorber" wilgoci. Po zahermetyzowaniu stanowi to rdzeń naszego detektora podczerwieni.
Potem dodajemy do tego wyspecjalizowaną elektronikę - wzmacniacz, czasem kilkustopniowy, różnego rodzaju systemy dopasowujące impedancję, kreujące pasmo przenoszenia częstotliwością takiego przyrządu. I mamy wyjście - w tej chwili jest to przede wszystkim wyjście analogowe, takie które umożliwia podłączenie do karty cyfrowej w komputerze czy do oscyloskopu. W najbliższym czasie będzie to też układ analogowo-cyfrowy - będzie można podłączyć proste USB i uzyskać działający sensor, zbliżony do technologii IoT (Internet of Things). Czyli powszechnego sensora, który może wykrywać różne rzeczy w codziennym życiu. Może być też wykorzystywany do kontroli produkcji i wykrywania zaawansowanych zagrożeń, takich jak materiały wybuchowe.
Realizując jeden z naszych projektów badawczych mieliśmy się spotkać z Komisją Europejską w Brukseli, natknąłem się na zdarzenia terrorystyczne i wybuchy dość niedaleko ode mnie. Nasze detektory mogą posłużyć do wykrywania materiałów wybuchowych, gdzie po wybuchu jest w stanie zidentyfikować dalsze zagrożenie, co właściwie wybuchło, jakie związki chemiczne. To bardzo przydatne dla służb, które szukają winnych oraz dalszych zagrożeń.
Dla przykładu, gdy na Bali w Indonezji wybuchła bomba, to dopiero po trzech miesiącach określono, co właściwie wybuchło i kto to spowodował. A przecież czas to pieniądz. Po wybuchach w Paryżu zaraz nastąpiły aresztowania i przeszukiwania okolicznych kryjówek terrorystów. Te detektory z kilkudziesięciu metrów są w stanie wykryć pojedyncze cząstki związków wybuchowych.
Ale nie tylko – na Marsie posłużyły do wykrycia metanu, a w oddechu mogą wykryć nietypowe stężenia, koncentracje związków, które pokażą informację o różnych chorobach.
Modyfikujemy nasze obudowy w kierunku zapotrzebowań klientów. Moduł najbardziej zintegrowany ma w środku zarówno detektor, jak i elektronikę, i może zostać świetnie zintegrowany z laserem.
Przed nami ciekawy okres, gdy nasze zastosowania wchodzą do produkcji, a klienci pytają się o dużo większe ilości.
Pracujemy nad tym, by to było tańsze, produkowane w dużej skali i łatwo dostępne".
Źródło: akcjonariat.pl, foto: © VIGO
Następnie w technologiach MOCVD (Metal Organic Chemical Vapor Deposition - red.) wytwarzamy warstwy.
Płytka cała pokryta naszym fotoczułym materiałem to struktura złożona z wielu warstw, z których każda pełni inną funkcję. Jedna to jest kontakt, inna to warstwa która absorbuje promieniowanie, kolejna to bariery, które nie dopuszczają do wprowadzenia szumów czy niechcianych sygnałów do samego detektora.
Z płytki trzeba jeszcze jakoś wyciągnąć sygnał - to robimy za pomocą technologii, która nazywa się fotolitografia. To odpowiednie, pod mikroskopem, naświetlanie selektywne ultrafioletem. Po to, żeby stworzyć odpowiednie struktury - z płytki może powstać nawet 1000 detektorów. Dla przypomnienia – w tej chwili jeden detektor kosztuje 1000 euro, planujemy dojść do 100 euro. To ogromna liczba przyrządów pochodzących z jednej płytki.
Parując związki złota czy tytanu uzyskujemy warstwy metaliczne, z którymi już możemy się połączyć drucikiem i stworzyć z tego przyrząd.
Po zamontowaniu na chłodziarkę uzyskujemy element, w którym jest zarówno kontrola temperatury, jak i "absorber" wilgoci. Po zahermetyzowaniu stanowi to rdzeń naszego detektora podczerwieni.
Potem dodajemy do tego wyspecjalizowaną elektronikę - wzmacniacz, czasem kilkustopniowy, różnego rodzaju systemy dopasowujące impedancję, kreujące pasmo przenoszenia częstotliwością takiego przyrządu. I mamy wyjście - w tej chwili jest to przede wszystkim wyjście analogowe, takie które umożliwia podłączenie do karty cyfrowej w komputerze czy do oscyloskopu. W najbliższym czasie będzie to też układ analogowo-cyfrowy - będzie można podłączyć proste USB i uzyskać działający sensor, zbliżony do technologii IoT (Internet of Things). Czyli powszechnego sensora, który może wykrywać różne rzeczy w codziennym życiu. Może być też wykorzystywany do kontroli produkcji i wykrywania zaawansowanych zagrożeń, takich jak materiały wybuchowe.
Realizując jeden z naszych projektów badawczych mieliśmy się spotkać z Komisją Europejską w Brukseli, natknąłem się na zdarzenia terrorystyczne i wybuchy dość niedaleko ode mnie. Nasze detektory mogą posłużyć do wykrywania materiałów wybuchowych, gdzie po wybuchu jest w stanie zidentyfikować dalsze zagrożenie, co właściwie wybuchło, jakie związki chemiczne. To bardzo przydatne dla służb, które szukają winnych oraz dalszych zagrożeń.
Dla przykładu, gdy na Bali w Indonezji wybuchła bomba, to dopiero po trzech miesiącach określono, co właściwie wybuchło i kto to spowodował. A przecież czas to pieniądz. Po wybuchach w Paryżu zaraz nastąpiły aresztowania i przeszukiwania okolicznych kryjówek terrorystów. Te detektory z kilkudziesięciu metrów są w stanie wykryć pojedyncze cząstki związków wybuchowych.
Ale nie tylko – na Marsie posłużyły do wykrycia metanu, a w oddechu mogą wykryć nietypowe stężenia, koncentracje związków, które pokażą informację o różnych chorobach.
Modyfikujemy nasze obudowy w kierunku zapotrzebowań klientów. Moduł najbardziej zintegrowany ma w środku zarówno detektor, jak i elektronikę, i może zostać świetnie zintegrowany z laserem.
Przed nami ciekawy okres, gdy nasze zastosowania wchodzą do produkcji, a klienci pytają się o dużo większe ilości.
Pracujemy nad tym, by to było tańsze, produkowane w dużej skali i łatwo dostępne".
Źródło: akcjonariat.pl, foto: © VIGO
