Supercienkie ogniwo fotowoltaiczne

Chociaż stworzenie wersji komercyjnej może zająć jeszcze lata, badacze z MIT zademonstrowali technologię, która może zmienić np. rynek urządzeń elektroniki do noszenia (wearables). Ogniwa opracowane na amerykańskiej uczelni można by umieścić niemal na każdym rodzaju materiału lub powierzchni, np. na czapce, koszulce, smartfonie czy na zwykłym papierze. Do budowy prototypowego ogniwa użyto polimeru o nazwie parylen, który zastosowano zarówno jako podłoże, jak i pokrycie materiału zbierającego światło (organiczny materiał DBT). Parylen jest powszechnie dostępnym materiałem, używanym np. by zapezpieczyć płytki drukowane oraz implanty przed wpływami środowiskowymi. Cały proces produkcji odbywa się w próżni, w temperaturze pokojowej i nie wymaga stosowania rozpuszczalników niezbędnych przy wytwarzaniu tradycyjnych ogniw, wykorzystuje się przy tym metodę osadzania z fazy gazowej. Imponujący jest stosunek generowanej mocy do wagi: komercyjne ogniwo wytwarza 15 watów na kilogram masy, a ogniwo z MIT: 6 watów na gram.