PW-SAT2 ma szansę zostać czwartym polskim satelitą w kosmosie

Projekt satelity PW-Sat2 jest realizowany od 2013 roku przez członków Studenckiego Koła Astronautycznego (SKA) przy Politechnice Warszawskiej. Studenci ze SKA byli także odpowiedzialni za opracowanie pierwszego polskiego satelity studenckiego - PW-Sat, wyniesionego w kosmos w 2012 roku. - Dofinansowanie zostanie przekazane w formie zwiększonej składki do Europejskiej Agencji Kosmicznej, która opłacana jest przez Ministerstwo Rozwoju, a do nas trafią w programie PECS. Pieniądze na dofinansowanie pochodzą z budżetu współpracy naukowej z zagranicą oraz części przeznaczonej na opłacanie składek na rzecz instytucji lub organizacji międzynarodowych. Najprawdopodobniej już niebawem będziemy mogli korzystać z przyznanych nam środków. Nie wiemy niestety, czy kwota ta wystarczy na dokończenie budowy i kampanię testową satelity – informują twórcy projektu na swojej stronie. Koszty związane z wysłaniem CubeSata, czyli miniaturowego satelity, jakim jest PW-Sat2 wahają się w granicach 140-200 tys. EUR i w głównej mierze zależą od pakietu oferowanego przez danego usługodawcę. Wciąż trwają pracę nad wyborem usługodawcy, a co za tym idzie miejsca skąd zostanie wysłany PW-Sat2. Kraje, które oferują taką możliwość to między innymi USA, Francja, Rosja, Ukraina, Chiny, Japonia, Holandia, Włochy czy Brazylia. Oprócz pieniędzy na start satelity potrzebne jest również dofinansowanie dalszych etapów budowy satelity oraz przeprowadzenia niezbędnych testów. Dlateg wciąż nie ma pewności, że otrzymana kwota wystarczy na pokrycie wszystkich kosztów związanych z projektem. - Cały czas prowadzone są prace nad poszukiwaniem potencjalnych partnerów, którzy chcieliby wesprzeć niezwykłą inicjatywę jaką niezaprzeczalnie jest PW-Sat2 – czytamy na stronie projektu. PW-Sat2 będzie miał wagę około 2 kg i wymiary 10 x 10 x 20 cm, a więc dwukrotnie większą objętość i masę niż PW-Sat. Zadaniem PW-Sat2 jest przetestowanie następujących innowacyjnych rozwiązań technologicznych:

• żagla deorbitacyjnego, który pozwoli na szybsze usunięcie satelity z orbity; żagiel deorbitacyjny, tzn. struktura przypominająca spadochron, budowana jest z drutów z pamięcią kształtu i folii mylarowej, czyli wytrzymałego tworzywa z poliestru, który spowolni na niskiej orbicie ruch satelity, tak by obniżył lot i całkowicie spalił się w atmosferze,
• czujników położenia satelity względem Słońca stosowanych m.in. do ochrony wrażliwych na promieniowanie słoneczne urządzeń pomiarowych oraz innych czujników. Dodatkowo czujniki słoneczne dostarczą informacji potrzebnych do prawidłowego ustawienia paneli słonecznych tak, aby maksymalnie wykorzystać energię pochodzącą z promieniowania słonecznego, która często jest jedynym źródłem zasilania dla statków kosmicznych.

Jeśli wymienione rozwiązania będą działać prawidłowo w przestrzeni kosmicznej, Politechnika Warszawska będzie mogła je udostępniać na rzecz innych misji kosmicznych. Istotnym celem tego projektu jest także stworzenie kadry polskich specjalistów w dziedzinie inżynierii kosmicznej, która może mieć znaczący wpływ na rozwój polskiego przemysłu kosmicznego. Przy okazji budowy PW-Sat2 specjalistyczną wiedzę uzyska około 30 inżynierów. Źródło: Ministerstwo Energii, strona projektu PW Sat2 Foto: © PW-Sat / AstroNautilus.pl