Europa nie radzi sobie z recyklingiem elektroniki

Olbrzymia liczba telefonów komórkowych, telewizorów i komputerów jest po prostu wyrzucana na śmietnik lub trafia do nielegalnego obrotu – podkreślają autorzy raportu. Wymagania dotyczace elektrośmieci obejmują przede wszystkicm odzyskiwanie metali takich jak złoto czy srebro oraz unikanie uwalniania do środowiska toksyn takich jak ołów czy rtęć. Wśród europejskich krajów najbliżej osiągnięcia wyznaczonych celów dotyczących zbiórki i recyklingu elektrośmieci jest Szwecja i Norwegia, które przetwarzają 85% wszystkich odpadów elektronicznych, najniżej, z zaledwie 20%, jest Rumunia, Hiszpania i Cypr. Dla Polski ten odsetek wynosi prawie 50. Ogólnie wskaźnik odpowiedniego przetwarzania elektrośmieci dla Europy w 2012 roku wynosił 35% (jedynie 3,3 mln ton z 9,5 mln ton odpadów elektronicznych zebrano i przetworzono w odpowiedni sposób) Raport podważa powszechne przekonanie, że większość e-śmieci trafia do krajów afrykańskich, takich jak Nigeria czy Ghana, w których sprzęt jest naprawiany i zyskuje nowe życie. Niegospodarność można zaobserwować wszędzie i sporo zepsutych urządzeń trafia wprost do kosza. Tak dzieje się chociażby w przypadku lodówek, w których odzyskiwana jest nacenniejsza miedź z kompresora, a reszta ląduje na śmietniku. Takie praktyki kradzieży najcenniejszych elementów z elektrośmieci (np. cennych metali) oznaczają straty rzędu nawet 1,7 mld EUR rocznie.