#next wyruszy na mistrzostwa łazików marsjańskich

Twórcy łazika Hyperion jako pierwsi w historii zawodów wygrali je dwa razy z rzędu, a w 2013 roku studenci z Białegostoku zdobyli rekordową liczbę punktów – 493 na 500 możliwych. W tej chwili trwają prace nad kolejną wersją robota, o których opowiedział nam inż. Maciej Rećko z Koła Naukowego Robotyków Wydziału Mechanicznego Politechniki Białostockiej. evertiq.pl: - Jakie zmiany w konstrukcji łazika były najpotrzebniejsze? Maciej Rećko, koordynator projektu: - Ponownego przemyślenia oraz przeprojektowania wymagała podstawa jezdna. Zawieszenie poprzednich łazików sprawdzało się znakomicie w trudnym, kamienistym terenie oraz przy pokonywaniu tras wytyczonych po bardzo stromych zboczach. Niestety nie było ono w stanie pokonać uskoku - jednego z etapów zadania jazdy terenowej. Dlatego musieliśmy ponownie usiąść do desek kreślarskich, oczywiście obecnie wirtualnych i zmienić geometrię podwozia. Od początku zaprojektowaliśmy również manipulator. Mimo, iż na pustyni nie sprawiał większych problemów, został niestety uszkodzony podczas audycji telewizyjnej i musieliśmy wymienić wszystkie napędy. Teraz manipulator będzie bardziej wytrzymały, a zarazem zwiększymy zakres jego ruchów. Mamy nadzieję, że zaproponowane przez nas w tym roku rozwiązania sprostają wszystkim wyzwaniom stawianym przed łazikiem przez organizatorów. - Czy nowy łazik będzie się mocno różnił od Hyperiona 2? - Oczywiście. W myśl starego przysłowia, kto nie idzie do przodu, ten się cofa, dokonaliśmy wielu zmian. Testujemy nowe pomysły i rozwiązania, aby znaleźć te optymalne i spełniające nasze wymagania. W tej chwili nie mogę jeszcze jednoznacznie stwierdzić jak bardzo będzie się on różnił od jego sławnych starszych braci. Nowy zespół gwarantuje moc nowych pomysłów, jednocześnie mamy wystarczająco dużo czasu żeby je przetestować i wybrać te najlepsze. - Jak wygląda postęp prac? - Jesteśmy już na ukończeniu projektu mechanicznego, kończymy procedury zakupowe i powoli montujemy robota w całość. Jesteśmy optymistycznie nastawieni, ponieważ praca idzie bardzo dobrze, a godziny spędzane po zajęciach w naszym laboratorium przynoszą wymierne efekty. Łazik nie jest jeszcze operacyjny, to za wczesny etap jego budowy, jednak każdy dzień zbliża nas do osiągnięcia tego celu. - Kiedy zobaczymy nowy pojazd? - Łazik zaprezentujemy, kiedy będziemy absolutnie zadowoleni z efektów naszych prac. Przypuszczam, iż tradycyjnie zostanie oficjalnie pokazany w pierwszych tygodniach maja, tuż przed wysyłką na zawody. Chcemy maksymalnie wykorzystać czas, aby być jak najlepiej przygotowanym. - Jak się będzie nazywał? - Nowy zespół - nowa nazwa. Ze starego zespołu pozostały tylko dwie osoby. Nowi konstruktorzy łazika wprowadzili nową energię i świeże pomysły. Korzystając tym samym z doświadczeń i rozwiązań poprzedników budujemy następcę, kolejny łazik. Stąd jego nowa nazwa: #next - Projekt był dofinansowany z programu Generacja Przyszłości (275 tys. PLN). Czy to wystarczyło na prace, czy też trzeba było szukać jeszcze innych źródeł? - Suma 275 tys. PLN jak na standardy projektów studenckich jest wręcz astronomiczna. Pozwala na zastosowanie najlepszych w swojej klasie komponentów. Koszty budowy łazika, które zgodnie z regulaminem nie mogą przekroczyć 15 tys. USD, nie są największym wydatkiem w projekcie. Transport robota wraz z całym osprzętem tak, aby dotarł do nas na czas i w nienaruszonym stanie, jest niezwykle drogi. Również bardzo kosztowny jest przelot i zakwaterowanie w Stanach. Są to główne wydatki podczas realizacji projektu. Mamy na szczęście wsparcie ze strony Wydziału Mechanicznego i ogólnie Politechniki Białostockiej oraz sponsorów, którzy hojnie nas finansują. Wciąż jednak liczymy na wsparcie innych firm oraz instytucji. - Dziękuję za rozmowę!