Jak zmniejszały się części elektroniczne

Tranzystory w ogóle nie miały szczęścia do patentów. Kolejnym uczonym , który próbował przekonać rynek do swojego wynalazku był Oskar Heil. W 1934 roku Niemiec opatentował swoją wersję urządzenia, jednak dalsze jego wykorzystanie uniemozliwił stan wojenny. Dopiero po nim William Shockley razem z Johnem Bardeenem i Brattainem rozpoczęli pracę nad tranzystorami. 'Części elektroniczne miały zyskać niewielkie rozmiary dzięki zrozumieniu procesu mobilności elektronów w półprzewodnikach'. Teoretycznie wiedzieli, jak to zrobić, jednak w praktyce okazało się, że osiągnięcie celu nie będzie takie łatwe jak przypuszczali. Od 1953 r. tranzystory były stosowane w niektórych produktach, takich jak aparaty słuchowe czy centrale telefoniczne. Ciągle jednak nie dało się ich zastosować szerzej, między innymi ze względu na wrażliwość na wilgoć i delikatną konstrukcję. Dalszy rozwój i rozszerzenie ich zastosowania, wymagał dalszej pracy i udoskonalania. W tym czasie Donald G. Fink, dyrektor ds. badań w firmie Philco zastanawiał się, czy tranzystor to obiecująca nowość, czy kolejne rozczarowanie. W międzyczasie pojawiła się szansa na części elektroniczne niewielkich rozmiarów. Firma Bell wdrożyła - choć początkowo na niedużą skalę - produkcję tranzystorów w jednej ze swoich fabryk w Pennsylvanii. W 1950 r. pokazano pierwsze prototypy odbiorników radiowych. W tym czasie Shockley rozpoczął pracę nad nowym typem tranzystora bipolarnego, który stanowił bazę dla firmy Texas Instruments, który później wyprodukowała limitowaną serię odbiorników radiowych wykorzystujących tranzystory. Pierwsze radio odbierające sygnał na falach średnich pokazano w 1952 roku. Rok później niemiecka firma Intermetall zaprezentowała radio całkowicie oparte o technologię tranzystorową. Wtedy też widocznie zmniejszono rozmawy części elektronicznych. Pierwszą firmą, która zaczęła na dużą skalę sprzedawać radia tranzystorowe była firma I.D.E.A. Z Indianapolis. Model TR-1 kosztował 49,95 USD (w przeliczeniu na dzisiejsze pieniądze - 361 USD) i wszedł do sprzedaży w 1954 roku. Sprzedano prawie 150 tys. sztuk. 'Części elektroniczne stosowane w urządzeniach wykorzystujących technologię tranzystorów stały się w tym czasie domeną japońskiej firmy Sony. Firma ta zainteresowała się technologią tranzystorów kiedy jej współzałożyciel, Masaru Ibuka, odwiedzał USA w latach pięćdziesiątych. W tym właśnie czasie Bell Labs ogłosił wyniki swoich badań. Ibuka zapłacił za licencję 50 tys. ówczesnych USD i w 1955 roku jego firma pokazała pierwsze radio kieszonkowe znane jako TR-55. Urządzenia wykorzystujące części elektroniczne oparte na tranzystorach nazwano kieszonkowymi nieco na wyrost, ponieważ mieściły się jedynie w kieszeniach specjalnie wyprodukowanych przez Sony koszul, jednak postęp był aż nadto widoczny. Produkt stał się podstawą, na której Sony zbudowało swoją potęgę'. Źródło: KarolStopka - Artelis.pl