Świecące rośliny

Naukowcy z MIT pragną zmienić rośliny w funkcjonalne, samozasilające się lampy. Jest to cel jaki postawiło przed sobą laboratorium Michael’a Strano. Projekt ten powstał w ramach nanobiotyki roślinnej. Profesor chemii Strano i jego zespół pracowali z czterema, chemicznie inteaktywnymi nanocząstkami, które postanowiono wszczepić w rośliny (w ich pory na liściach), aby mogły z nimi reagować.

„Naszą wizją jest stworzenie rośliny, która będzie mogła pełnić rolę lampki biurkowej, takiej której nie trzeba będzie podłączać do prądu. Lampka taka będzie zasilana samodzielnie metabolizmem rośliny.” - Michael Strano.

Nanocząstki zawierały lucyferazę, związek występujący u świetlików, który odpowiada za ich świecenie. Lucyferazę następnie łączono z innymi cząsteczkami: SNP-Luc, PLGA-LH2, koenzymem A - CS-CoA oraz z półprzewodnikowymi nanokryształkami fosforowymi. Szczegóły opisane zostały w pracy pod tytułem: „A Nanobionic Light-Emitting Plant”, opublikowanej na łamach Nano Letters. Opisano tam między innymi to, w jaki sposób naukowcom udało się połączyć wspomniane wyżej cząstki z roślinami i jak udało się sprawić, by reagowały one z różnymi elementami rośliny. Obiektem badawczym była rukiew wodna. Roślina emitowała światło o sile 1.44×10^12 fotonów/s. Jest to wartość zbliżona do około 50% tego, co jest w stanie wyemitować dioda o mocy 1 uW. Co ciekawe, naukowcom udało się zaimplementować też dwa stany pracy rośliny: aktywny i nieaktywny, odpowiednio sterując jasnością świecenia. Odpowiadają za to odpowiednio podawane związki koenzymu A (stan aktywny) i dehydrolucyferiny (stan nieaktywny). Efektem pracy naukowców były świecące rośliny, które emitowały delikatne światło przez około 3.5 godziny. Jednak siła tego światła jest zbyt mała do praktycznych zastosowań (jak np. czytanie). Jak na razie. Naukowcy wierzą, że uda im się podkręcić jasność emitowanego światła, jak również czas świecenia.